محبوبین الهی

4-مفهوم مرگ

امام علی (علیه السلام) مرگ را اینگونه برای فرزند خویش معرفی می نماید: «پسرم، بدان تو برای آخرت آفریده شدی نه دنیا؛ برای رفتن از دنیا؛ نه پایدار ماندن در آن؛ برای مرگ، نه زندگی جاودانه در دنیا؛ که هر لحظه ممکن است از دنیا کوچ کنی، و به آخرت درآیی و تو شکار مرگی هستی که فرار کننده از آن نجاتی ندارد، و هر که را بجوید به آن می رسد، و سرانجام او را می گیرد. پس، از مرگ بترس! نکند زمانی سراغ تو را گیرد که در حال گناه یا انتظار توبه کردن باشی و مرگ مهلت ندهد و بین تو و توبه فاصله اندازد، که در این حال خود را تباه کرده ای. پسرم! فراوان به یاد مرگ باش، و به یاد آنچه که به سوی آن می روی. و پس از مرگ در آن قرار می گیری. تا هنگام ملاقات با مرگ از هر نظر آماده باشی، نیروی خود را افزون، و کمر همت را بسته نگهدار که ناگهان نیاید و تو را مغلوب سازد. مبادا دلبستگی فراوان دنیاپرستان و تهاجم حریصانه ی آنان به دنیا، تو را مغرور کند، چرا که خداوند تو را از حالات دنیا آگاه کرده، و دنیا نیز از وضع خود تو را خبر داده، و از زشتی های روزگار پرده برداشته است.» [1]

[1] - علي ابراهیمی اقلیدی، اصول فرزند داري،ص51