محبوبین الهی

5- مفهوم گناه

گناه آن قدر زشت و قبیح است که پیشوایان ما حتّی اندیشۀ آن را به خود راه نمی دادند. گناه شرارۀ آتش دوزخ است که در شخصیت انسان ها می افتد. آیا فرد خردمندی را سراغ دارید که به این فکر افتاده باشد خود را به آتش بزند! گناه پلیدی، رسوایی، ذلّت و خواری و سرافکندگی است. برخی گناهان ریشۀ وجود آدمی را می سوزاند، برخی خسارت اخروی به بار می آورد و حتی ممکن است تمام اعمال نیک آدمی را بر باد دهد و برخی نیز در دنیا موجب رسوایی و در آخرت موجب روسیاهی می شود.

گنهکاران در روز قیامت با سیما و نشان مشخص وارد محشر می شوند. یا سیاهی تمام چهره شان را فرا می گیرد و یا سیرت حیوانی آنها آشکار گشته و به شکل حیوانات ظاهر می شوند! آیا رسوایی و عذاب از این بدتر می شود![1]

[1] - محمد جوادمروجی طبسی،حقوق فرزندان در مكتب اهل بيت(عليهم السلام)،ص139