محبوبین الهی

3- مفهوم نماز

نماز بازدارنده از بدی ها، معراج مؤمن، مایه نزدیکی پرهیزکاران به خدا، پاک کننده گناهان، شستشو دهنده جسم و جان، خاموش کننده آتش دوزخ، پایه دین، نردبان رسیدن به اوج کمال و انسانیت، مهم ترین نهاد دین، بهترین کارها و معیار سنجش اعمال است. امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «اِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ ما سِواها وَ اِنْ رُدَّتْ رُدَّ ما سِواها؛ اگر نماز قبول شود بقیه اعمال هم قبول می شود و اگر نماز قبول نشود بقیه اعمال هم پذیرفته نمی شود.»[1] پس اگر نماز قبول شود، کارهای دیگر نیز پذیرفته می شود و اگر نماز رد شود، کارهای دیگر نیز مردود است. به وسیله نماز، دعاها مستجاب و نیازها برآورده می شود. نماز غایت و نهایت کسی است که خدا را یاد کند و خدا نیز او را یاد می کند در روزی که جز خدا کسی یا چیزی نمی تواند به حال انسان مفید و ثمربخش باشد.

نمازگزار به وسیله نماز، شیطان زدایی و شیطان ستیزی می کند. هیچ چیزی مانند نمازبینی شیطان را به خاک نمی مالد. پس نماز بهترین و نیرومندترین سلاح برای سرکوبی شیطان و دور کردن او از یافتن راه نفوذ و تسلطش بر انسان است. اگر ما بر شیطان پیروز نشویم، خوار می شویم و به ذلت می افتیم.[2]

امام زمان (عج) در حدیثی می فرماید: «مَا اَرْغَمَ اَنْفُ الشَیْطانِ بشیئیٍ مِثْلُ الصَّلاهِ فَصَلَّها وَ اَرْغِمْ اَنْفَ الشَّیْطانِ؛ هیچ چیز مثل نماز بینی شیطان را به خاک نمی مالد و او را خوار نمی کند. پس نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال.»[3]

[1] - بحارالانوار،ج10،ص394
[2] - محمد زكي دوغان،آثار تربيتي نماز،ص 72و73
[3] - جامع احاديث الشيعه، ج7،ص61 به نقل از: محمد زكي دوغان،آثار تربيتي نماز،ص 72