محبوبین الهی

13- مسئوليت پذيري كودكان

دوران خردسالي، بهترين زمان براي آموزش مسئوليت پذيري است؛ چرا كه كودك به طور فطري به كار وفعاليت علاقه دارد وبرايش لذّت بخش است واحساس مهم بودن را در او بر مي انگيزد. افزون بر اين، روحية استقلال طلبي وخود اتكايي كودك مي تواند والدين را در اين امر كمك كند. شما مي توانيد با توجه به سنّ فرزند خود، اموري را به او واگذاريد تا به مرور به انجام كارهاي شخصي وانجام مسئوليت هاي واگذار شده عادت كند.

 كودكان نوپا به جمع وجور كردن لباس ها، قرار دادن لباس هاي كثيف در سبد مخصوص، ريختن زباله ها در سطل زباله و … علاقه دارند. كودكان 2 ساله مي توانند جوراب ها را جفت، ولباس ها را مرتب كنند. كودكان 3و4 ساله دوست دارند غذايشان را خودشان بخورند ولباس ها و كفش هايشان را خود بپوشند. كودكان 5 ساله مايلند ميز غذا يا سفره را بچينند؛ كشوها و رختخواب را مرتّب كنند؛ البته مقصود از چيدن ميز ويا سفره، حمل ونقل ظرف هاي داغ و غذا يا اشياي خطرناك مانند چاقو يا ظرف هاي قابل شكستن نيست. كودكان 6 ساله دوست دارند و مي توانند نيازمندي هاي اوّليه منزل(نان، سبزي، ماست و… ) را با فرض مصونيت از خطرها انجام دهند. كودكان سنين بالاتر، شيفته پذيرش مسئوليت هاي مهمتر هستند. اموري از قبيل تعمير وسايل، محاسبة سندها، شست و شوي ماشين، بازنويسي مطالب، تصحيح ورقه و … وآشپزي و خياطي(دختران)، در ايجاد روحية مسئوليت پذيري آنان بسيار مؤثر است.[1]

[1] - حسين دهنوی، نسيم مهر، ج1،ص 162