محبوبین الهی

2-  آداب سفره

مواظب باشید سر سفره که می نشینید همه و همه با دست شسته،

در سر سفره بنشینید، سفره آدابی دارد.

به بچه باید از همان دو سالگی یاد داد که لقمه را کوچک بردارد.

بزرگ برداشتن لقمه برای شخصیت انسان در اجتماع ضرر دارد.

به او نگاه می کنند می خندند، انسان تحقیر می شود آهسته

آهسته به خود، به بچه یاد بدهد که آهسته آهسته غذا را بجود.

و هنگامی که لقمه در دهان است انسان با کسی حرف نزند

زیرا لقمه در دهان شما است حرف می زنی ذره ای از آن از دهان شما میباشد

و این در سفره های عمومی باشد یا خصوصی و در منزل خوش آیند نیست.

لذا در اسلام دستور می دهد وقتی می خواهی غذا بخوری،

اول بگو:«بسم الله الرحمن الرحیم» وقتی لقمه رفت پایین آن وقت

بگو «الحمد الله رب العالمین».[1]

[1] - حسین مظاهری،تربیت فرزند از نظر اسلام،ص275،274.

1- غذا خوردن

خوردن و آشامیدن در نگاه دین بهره گیری از نعمت الهی در مسیر بندگی خداست، از همین رو در آموزه های دینی برای

این رفتار توصیه هایی آمده است؛ كه مادران بايد فرزندان خود را نسبت با اين آداب آشنا نمايند. از جمله:

حلال خوری: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: هرکس غذای حلال بخورد فرشته ای بالای سرش بایستد و

برایش آمرزش بخواهد تا از خوردن فارغ شود.

شست و شوی دست: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: شست و شوی دست پیش از غذا فقر را دور می کند

و پس از غذا غم را بزداید و دیده را بهبود بخشد.

گفتن بسم الله: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: با جماعت بخورید و بسم الله الرحمن الرحیم بگویید تا برکت غذا زیاد شود.

امام کاظم (علیه السلام) می فرماید: هنگام نوشیدن بسم الله الرحمن الرحیم و پس از آن الحمدلله رب العالمین بگویید.

سپاسگزاری: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: پاداش کسی که می خورد و سپاس آن را می گزارد همانند

کسی است که برای خدا روزه می گیرد.

راه نرفتن: امام صادق (علیه السلام) می فرماید: در حال راه رفتن غذا نخور مگر از روی ناچاری.

نایستادن: انس گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از ایستاده آشامیدن نهی فرمود. پرسیدم: ایستاده غذا خوردن چه حکمی دارد؟ فرمود: خوردن بدتر است.

نخوابیدن: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: در حالی که بر شکم خوابیده اید غذا نخورید.

داغ نبودن غذا: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: از غذای داغ بپرهیزید، زیرا برکت را می برد و غذای سرد بخورید، چرا که هم گواراست هم برکتش بیشتر است.

با طهارت بودن: امیر مؤمنان (علیه السلام) می فرماید: غذا خوردن در حال جنابت فقر می آورد.

رعایت غذای متناسب: امام رضا (علیه السلام) می فرماید: به اندازه ای غذا بخور که متناسب بدنت باشد و بیشتر از آن ارزش غذایی ندارد و هر کس به اندازه بخورد او را سود بخشد و همچنین است آشامیدن آب.

به پشت خوابیدن پس از غذا: امام صادق (علیه السلام) می فرماید:[کمی] به پشت دراز کشیدن پس از سیری بدن را فربه، غذا را گوارا و درد را ریشه کن می کند.[1]

    حضرت علي(عليه السلام) مي فرمايند: كسي كه در خوردن به قدر لازم اكتفا كند، صحت جسمي او بيشتر مي شود و

فكرش اصلاح مي گردد.[2] بر اثر پرخوري، بخارات بدن بيشترشده و به سوي مغز روان مي شود وبر قدرت نفوذ شياطين

مي افزايد؛ به اين جهت افكار فاسدو وسوسه هاي شيطاني زياد مي شود. بر اثر پرهيز از پرخوري، بخارات بدن كمتر

شده وراه براي نفوذ شيطان كمترمي شود. كيف نفساني تقليل مي يابد. از اين رو حديث نفس و وسواس كمتر شده و

فكر اصلاح مي شود.[3]

[1] - عبدالله جوادی آملی،مفاتیح الحیاه،ص139-143.
[2] -  سيد حسين شيخ الاسلامي، ترجمه غررالحكم، ج1، ص 76
[3] - سيد مرتضي مجتهدي سيستاني، اسرار موفقيت، ص36

قالَتْ فاطمه علیها السلام : لاتُصَلّى عَلَیَّ اُمَّةٌ نَقَضَتْ عَهْدَاللّهِ وَ عَهْدَ ابى رَسُولِ اللّهِ فى امیرالْمُؤ منینَ عَلیّ، وَ ظَلَمُوا لى حَقىّ، وَاءخَذُوا إ رْثى ، وَخَرقُوا صَحیفَتى اللّتى كَتَبها لى ابى بِمُلْكِ فَدَك .(كشف الغمّة : ج 2، ص 494)

افرادى كه عهد خدا و پیامبر خدا را درباره امیرالمؤمنین علىّ علیه السلام شكستند،

و در حقّ من ظلم كرده و ارثیّه‌ام را گرفتند و نامه پدرم را نسبت به فدك پاره كردند،

نباید بر جنازه من نماز بگذارند.

قالَتْ فاطمه علیها السلام : شیعَتُنا مِنْ خِیارِ اءهْلِ الْجَنَّةِ وَكُلُّ مُحِبّینا وَ مَوالى اَوْلیائِنا وَ مُعادى اعْدائِنا وَ الْمُسْلِمُ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ لَنا.(بحارالا نوار: ج 68، ص 155، س 20، ضمن ح 11.)

شیعیان و پیروان ما، و همچنین دوستداران اولیاء ما و آنان كه دشمن دشمنان ما باشند،

نیز آنهایی كه با قلب و زبان تسلیم ما هستند بهترین افراد بهشتیان خواهند بود.

قالَتْ فاطمه علیها السلام : إلهى وَ سَیِّدى ، اءسْئَلُكَ بِالَّذینَ اصْطَفَیْتَهُمْ، وَ بِبُكاءِ وَلَدَیَّ فى مُفارِقَتى اَنْ تَغْفِرَ لِعُصاةِ شیعَتى ، وَشیعَةِ ذُرّیتَى .(كوكب الدّرىّ: ج 1، ص 254.)

خداوندا، به حقّ اولیاء و مقرّبانى كه آنها را برگزیده‌اى ، و به گریه فرزندانم پس از مرگ و جدائى من با ایشان ، از تو مى خواهم گناه خطاكاران شیعیان و پیروان ما را ببخشى .