ماه شعبان
امام صادق(علیه السلام):
هرکس سه روز آخر ماه شعبان را روزه گرفته و آن را به ماه رمضان وصل کند، خداوند روزه دو ماه پی درپی برای او می نویسند.
امام صادق(علیه السلام):
هرکس سه روز آخر ماه شعبان را روزه گرفته و آن را به ماه رمضان وصل کند، خداوند روزه دو ماه پی درپی برای او می نویسند.
بزرگواري حتي با دشمن
در آستانه محاصره اقتصادي در كربلا، شمر در مجلس ابن زياد برخاست و گفت: فرزندان ام البنين از قبيله ما مي باشند براي آنان امان نامه تنظيم كن. ابن زياد براي حضرت ابوالفضل العباس و عبدالله و جعفر و عثمان امان نامه نوشت. شِمر آن را برداشته نزديكي خيام اباعبدالله(ع) آمد و با صداي بلند فرزندان ام البنين را فراخواند اما كسي جواب نداد. امام اظهار داشت: جواب شمر را اگر چه فاسق است بگوييد؛ زيرا از قبيله مادر شما است. حضرت عباس(ع) پيش رفت و پرسيد: چه مي گويي؟
شِمر گفت: براي شما امان نامه آوردهام، دست از حسين برداريد كه همه شما در امانيد!
حضرت عباس پاسخ داد: نفرين بر تو اي شمر! خدا تو و ابن زياد نويسنده را لعنت كند، اي دشمن خدا! آيا به ما دستور مي دهي از ياري برادرمان حسين عليه السلام دست برداريم و از دشمنان خدا اطاعت كنيم؟
سيد ابن طاووس، لهوف، ص 87
بخشش و كرامت امام حسين (ع):
عربي بياباني خدمت امام آمد و گفت: ضامن شده ام كه ديه كامله اي را بپردازم ؛ اما توان آن را ندارم، ناچار نزد بخشنده ترين مردم ؛ يعني شما خاندان پيامبر آمدم.
حضرت فرمود: سه سؤ ال از تو مي كنم، اگر به يكي پاسخ دادي، يك سوم مال را به تو مي دهم، اگر به دو سؤ ال پاسخ دادي، دو سوم مال و اگر به سه سؤ ال پاسخ دادي، همه آن مال را عطا خواهم كرد.
مرد عرب گفت: شما از خاندان علم و فضيلتي، چگونه مي توانم جواب سوالات كسي همانند شما را بدهم !
فرمود: از جدم فرستاده خدا شنيدم “المعروف بقدر المعرفه؛ باب معروف و بخشش را به اندازه معرفت مردم بگشاييد".
مرد عرب گفت: پرسش هايت را بگو، اگر بدانم پاسخ مي گويم و اگر نه، از شما ياد مي گيرم.
حضرت فرمود: افضل عمل ها چيست؟ اعرابي گفت: ايمان به خدا.
امام فرمود: چه چيز سبب نجات مردم از هلاكت و نابودي است؟
عرب گفت: توكل و اعتماد بر خداوند.
امام فرمود: زينت انسان چيست؟ عرب گفت: علمي كه همراه عمل باشد.
امام فرمود: اگر اين شرافت را نيافت، چه؟ عرض كرد: مالي كه با آن مروت و جوانمردي باشد.
حضرت فرمود: اگر اين را هم نداشته باشد؟ گفت: فقر و پريشاني كه با صبر و شكيبايي توام گردد.
امام فرمود: اگر اين را نيز نداشت؟ مرد عرب گفت: لايق چنين آدمي آن است كه صاعقه اي از آسمان فرود آيد و او را بسوزاند!
در اين حال امام خنده اش گرفت، سپس كيسه اي كه در آن هزار دينار سرخ بود و انگشتري كه نگين آن دويست درهم مي ارزيد به او عطا كرد و فرمود: با اين طلاها ديه را بده و پول اين انگشتر را صرف زندگيات كن.
اعرابي اين آيه را تلاوت كرد: “الله اعلم حيث يجعل رسالته".
(بحار الانوار، ج44، ص 196)
? به مناسبت میلاد باسعادت سومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت #امام_حسین (علیه السلام)، بخش هایی از پیام حضرت آیتالله العظمی جوادی آملی (دامت برکاته) در ذکر فضایل و مناقب امام حسین (علیه السلام) را از نظر می گذرانیم .
◀️ امام حسین (ع) مجرای کوثر رسالت و مصداق خیر کثیر
? خصیصه امام حسین (علیهالسلام) در بین اختران سپهر عصمت و طهارت این است که مجرای کوثر رسالت و خیر کثیر نبوّت و ولایت و امامت است، زیرا کوثر که به معنای عطای کثیر الهی است و بشارت آن از سوره کوثر استنباط می شود، دارای مصادیق فراوان علمی و عینی است، لیکن به شهادت ذیل آن که دشمنِ عنود، رسول گرامی را اَبْتَر می داند و همین ذیل در مقام تحدید است، دارای مفهوم خواهد بود.
? منطوق آیه، اَبْتر و منقطع النسل بودن دشمن لَدُودِ پیامبر گرامی اسلام است و مفهوم آن، متّصل النسل بودن رسول گرامی است، و مقصود از دوام نسل، صرف تداوم نسب شناسنامه ای نیست، چون اگر فرزند پیامبری نظیر پسر نوح یا فردی عادی و بی تفاوت باشد، آن پیامبر از جهت ولایت و مقام معنوی عقیم و اَبْتر است، هرچند از نظر شناسنامه وَلود و صاحب نسل باشد.
◀️ ترسیم خلاصه هویت امام حسین (ع)
? خلاصه هویّت امام حسین (علیهالسلام) را می توان چنین ترسیم کرد:
? آن حضرت همتای قرآنی است که نه تنها وَریثِ صُحُف گذشته است، بلکه مُهَیْمِنِ بر آنها است.
? وارث همه انبیا و اولیایی است که مأمور نهضت الهی بوده اند؛ لذا هنگام خروج از مدینه آیه ای را تلاوت کرد که یادآور خروج حضرت کلیمِ خدا از مصر بود، و زمان ورود به مکّه آیه ای را قرائت کرد که تذکره ورود حضرت موسی (علیهالسلام) به مَدْیَن بود، و در بین راه کربلا جریان شهادت حضرت یحیی و بریدن سر او را به خاطر می آورد و….
? پیوند ویژه با خاتم پیامبران داشت که در مقطعِ هبوطِ نبوّت، مستحق لَقَب عزّتْ آفرینِ «أنا من حسین» بود و در مقطع صعود امامت، شایسته وصفِ افتخارآورِ «حسینٌ منّی» می شد.
? منبع: سروش هدایت، جلد2