محبوبین الهی

3-  اصل مداومت و استمرار

مداومت و استمرار عمل در فرایض و واجبات دینی تا حدی دارای اهمیت است که برای ترک عمل، قضای آن و گاهی نیز کفّاره لازم می شود. در امور اخلاقی نیز می توان با «نذر و عهد و قسم» فعل اخلاقی را برای خود به صورت یک فریضه درآورد؛ هرچند از این شیوه ها نباید زیاد استفاده شود، زیرا موقعیت خود را از دست می دهد و یا بر انسان بسیار شاق می گردد. البته می تواند به صورت معمولی نیز با خود تعهد کند این فعل اخلاقی را به طور مرتب انجام دهد، تا ملکۀ آن در نفس راسخ شود.[1]

دربارۀ اهمیت استمرار و مداومت در عمل، آیات و روایات زیر را می توان مشاهده كرد : «اگر مردم در راه درست، پایداری ورزند، قطعاً آب گوارایی بدیشان می نوشانیم.»[2] امام علی(علیه السلام) : « اعمال کمی که برآن مداومت داشته باشید، امیدوارکننده تراز اعمال بسیاری استکه ازآنهاخسته شوید.»[3]امام باقر(علیه السلام) : «محبوب ترین اعمال نزد خداوند-عزّ و جلّ-عملی است که برآن مداومت کنند؛ اگر چه اندک باشد.»[4]  

[1] - احمددیلمی ومحمود آذربایجانی،اخلاق اسلامي،ص204،207
[2] - وأن لو استقاموا علی الطریقهِ لأَسقیناهم ماء غدقاً ،  جن،16
[3] - نهج البلاغه،ترجمه محد دشتي، حكمت 278
[4] - احبُّ الاعمال الی اللّه عزّ و جلّ ما دوام العبد علیه و ان قلّ  ، وسایل الشعیه،ج1،ص70